Artrose van de schouder

Het schoudergewricht is een van de meest kwetsbare in het menselijk skelet. Dit komt door de nogal complexe structuur van het gewricht met zwakke fixatie met het schouderblad. De schouder krijgt elke dag een grote hoeveelheid stress te verwerken bij het uitvoeren van huishoudelijke of professionele taken. Als er een blessure optreedt, worden metabolische processen verstoord, weefsels verslijten door de leeftijd - dystrofische veranderingen in kraakbeenweefsel beginnen. Deze pathologie wordt artrose van het schoudergewricht genoemd.

Afhankelijk van de manifestaties en mate van schade aan het glenohumerale gewricht worden vier graden van pathologie gediagnosticeerd. Ook wordt er onderscheid gemaakt tussen acute en chronische schouderartrose. Als de behandeling niet tijdig of te kwader trouw wordt uitgevoerd, blijft het gewricht vervormen en instorten, wat uiteindelijk resulteert in een aanzienlijke beperking van de functies van het bovenste lidmaat en verlies van mobiliteit.

Tegenwoordig kan alleen graad 1 schouderartrose volledig genezen worden. Maar dit betekent niet dat je het kunt opgeven en niets kunt doen met pathologie van graad 2 en hoger. Een uitgebreide en adequate behandeling van artrose van het schoudergewricht met behulp van medicijnen of een operatie helpt de vernietiging van het gewricht te vertragen, op zijn minst gedeeltelijk de mobiliteit van arm en schouder te behouden en invaliditeit te voorkomen.

Symptomen en oorzaken

Vervormende artrose van het schoudergewricht ontstaat niet op één dag. In eerste instantie zijn de veranderingen klein. Kraakbeen verliest geleidelijk zijn elasticiteit onder invloed van verschillende factoren. Dit kunnen leeftijdsgebonden veranderingen zijn of verstoring van metabolische processen in weefsels. Op het oppervlak verschijnen microscheuren, waarin calciumzouten zich ophopen. Dan wordt het dun, kwetsbaar en begint het in te storten.

Vaak gaat dit proces gepaard met ontstekingen, die zich ook verspreiden naar de omliggende spier-, bind- en botweefsels. Dit manifesteert zich voornamelijk als pijn - in eerste instantie licht, pijnlijk. Vervolgens worden ze intenser en verdwijnen ze in een vergevorderd stadium nooit meer, wat de prestaties en de kwaliteit van leven van een persoon aanzienlijk vermindert.

De belangrijkste redenen waarom DOA van het schoudergewricht ontstaat zijn als volgt:

• Verminderde bloedcirculatie in het kraakbeenweefsel van de schouder bij atherosclerose en andere chronische ziekten geassocieerd met bloedvaten.
• Chronische pathologieën van auto-immuun aard, bijvoorbeeld reumatoïde artritis, systemische lupus erythematosus.
• Disfunctie van het endocriene systeem (diabetes mellitus).
• Aangeboren afwijkingen van het schoudergewricht, geboorteletsels bij zuigelingen en andere verwondingen die leiden tot pathologische vervorming en disfunctie van de ledematen.
• Verworven pathologieën van gewrichtsstructuren na letsel of ongeval, mislukte operaties, waaronder ontstekingen als gevolg van artritis, synovitis, osteoporose, enz.

Daarnaast zijn er provocerende factoren, onder invloed waarvan het risico op het ontwikkelen van schouderartrose meerdere malen toeneemt. Deze omvatten:

• beroepsactiviteit waarbij het schoudergewricht jarenlang dag in dag uit zwaar wordt belast - schouderartrose wordt terecht een ziekte van stukadoors, schilders en laders genoemd;
• sedentaire levensstijl, gebrek aan fysieke activiteit - bij onvoldoende lichaamsbeweging vertraagt de bloedcirculatie, krijgen gewrichtsweefsels niet de vereiste hoeveelheid voedingsstoffen en beginnen ze te atrofiëren;
• overgewicht - vaak gecombineerd met de vorige factor; bij obesitas kan een persoon niet actief bewegen, terwijl de gewrichten extra belast worden door extra kilo's;
• erfelijke aanleg;
• ouderdom - ongeveer 80% van de mensen ouder dan 70 jaar vertoont symptomen van artrose.

Meestal identificeert de arts bij het onderzoeken en interviewen van een patiënt een combinatie van verschillende ziekten en provocerende factoren. Een typische patiënt bij wie artrose van het schoudergewricht wordt vastgesteld, is een man of vrouw ouder dan 50 jaar, die zich bezighoudt met zwaar lichamelijk werk, overgewicht en andere chronische pathologieën (diabetes mellitus, arteriële hypertensie, spataderen, knieartritis, enz. ). In dit geval komen laesies van de rechterschouder vaker voor dan de linkerschouder. Dit komt door het feit dat de meeste mensen hun rechterhand actief gebruiken op het werk en thuis, met uitzondering van aangeboren linkshandigen.

Hoe de ziekte te herkennen

Symptomen van artrose van het schoudergewricht verschijnen mogelijk lange tijd niet. Als de schouder van tijd tot tijd pijn begint te doen, schrijft iemand dit toe aan vermoeidheid, neemt pijnstillers, gebruikt een zalf met een verwarmend effect en kalmeert. Maar vroeg of laat komt er een moment waarop pillen en zalven niet langer helpen, de pijn constant en intens wordt en u er zowel in rust als 's nachts last van heeft. Naast dit symptoom duiden de volgende tekenen op dystrofische veranderingen in het schoudergewricht:

• zwelling en vervorming van het gewricht, merkbaar met het blote oog;
• roodheid van de huid over het gewricht, lokale temperatuurstijging;
• karakteristieke crunch in het gewricht. Krakende geluiden wanneer de hand scherp beweegt, worden verklaard door de ophoping van zouten in de scheuren van het kraakbeen en tussen de gewrichtselementen. In eerste instantie treedt het kraken alleen op bij plotselinge bewegingen; het is stil en nauwelijks hoorbaar. Bij gevorderde vormen van de ziekte knarst de schouder bij elke beweging, het geluid wordt door anderen gehoord;
• beperking van de mobiliteit van de ledematen. Bij het onderzoeken van een patiënt zal de arts hem vragen zijn haar te kammen. Deze test is voldoende om artrose van het schoudergewricht te diagnosticeren: de patiënt zal scherpe pijn ervaren, een roterende beweging met de schouder uitvoeren, het zal moeilijk voor hem zijn om de schouder naar achteren te bewegen, de arts zal kraken en klikken in het gewricht horen.

DOA van de schouder moet worden behandeld, anders zal de patiënt na verloop van tijd de volledige mobiliteit van het bovenste lidmaat en de prestaties verliezen. Als het proces van vernietiging van kraakbeen en omliggende weefsels al is begonnen, zal het niet vanzelf stoppen. Goede voeding, volksremedies, een gezonde levensstijl en lichaamsbeweging zijn hier niet voldoende. Om het probleem het hoofd te bieden en invaliditeit te voorkomen, zal een complexe behandeling nodig zijn met medicijnen met verschillende effecten en fysieke procedures.

Graden

Er zijn verschillende stadia van DOA van het schoudergewricht, elk ervan manifesteert zich anders en vereist een andere benadering van de behandeling.

• 1e graad.In dit stadium begint de ziekte zich nog maar net te ontwikkelen, de veranderingen in het kraakbeenweefsel zijn nog steeds gering. De belangrijkste symptomen van DOA graad 1 zijn zwakte van de gewrichten en ledematen en periodieke zeurende pijn. Pijn treedt op na lichamelijke inspanning, tijdens monotone, herhaalde handbewegingen gedurende lange tijd. Na een nacht slapen of een lange rustperiode voelt een persoon stijfheid in het schoudergewricht, maar naarmate deze zich ontwikkelt, verdwijnt de stijfheid nog steeds zonder medicijnen en fysieke procedures - een lichte warming-up is voldoende. Als u in dit stadium een röntgenfoto maakt, zal het beeld geen significante veranderingen in de gewrichtsstructuren laten zien, hoewel verdunning en vervorming van het kraakbeen merkbaar kunnen zijn.
• 2e graad.Het pathologische proces verloopt en manifesteert zich actiever. Een persoon raakt er al aan gewend dat zijn schouder na het werk pijn zal doen, hij "wacht" op pijn, pijnstillers en zalven voor gewrichtspijn, apotheek of zelfgemaakt, klaar heeft. Röntgendiagnostiek zal merkbare veranderingen in het gewricht aantonen: dunner worden en vervormen van het kraakbeen, ontsteking van het gewrichtsmembraan. Van tijd tot tijd wordt het gewricht rood en zwelt het op; bij het bewegen zijn kraken, piepen en klikken hoorbaar.
• 3e graad.Het schoudergewricht doet voortdurend pijn en knarst, om het ongemak te verminderen probeert de persoon het niet aan te raken en de ledemaat helemaal niet te bewegen. De misvorming is visueel merkbaar; de aangedane schouder verschilt qua grootte en vorm van de gezonde schouder; hij wordt vaak rood en zwelt op, wat gepaard gaat met verhoogde pijn. Het is niet mogelijk om ze met pijnstillers te verwijderen.

Als er niets wordt gedaan in de derde fase van de ziekte, zal de vierde fase plaatsvinden: volledige immobiliteit van het schoudergewricht en de ledematen. In dit geval is het al zinloos om medicijnen en fysiotherapie voor te schrijven, alleen endoprothetische chirurgie zal helpen om de functionaliteit van de hand op zijn minst gedeeltelijk te herstellen. Maar zelfs dit is niet altijd succesvol.

Even een opmerking:In de medische praktijk komt het uiterst zelden voor dat graad 3 schouderartrose voorkomt. Meestal zoekt de patiënt eerder medische hulp en begint hij met de behandeling. Ernstige vernietiging van kraakbeen kan optreden tegen de achtergrond van uitgebreid trauma, als de patiënt om de een of andere reden geen arts kan zien, of als de persoon in achtergestelde sociale omstandigheden leeft waar gekwalificeerde artsen niet beschikbaar zijn.

Hoe wordt artrose gediagnosticeerd en behandeld?

Een goede arts zal na een gesprek met de patiënt en zijn uitwendig onderzoek een voorlopige diagnose kunnen stellen. Er is meer behoefte aan instrumentele diagnostische methoden om andere pathologieën en complicaties uit te sluiten of te identificeren. Om nauwkeurig te bepalen hoe ernstig het gewricht is aangetast en of er een ontsteking optreedt, worden de volgende diagnostische maatregelen uitgevoerd:

• röntgenfoto;
• CT-scan;
• Magnetische resonantiebeeldvorming;
• in sommige gevallen echografie om een volledig beeld te krijgen van de toestand van het gewricht;
• klinische urine- en bloedonderzoeken - het aantal leukocyten en de bezinkingssnelheid van erytrocyten zullen worden beoordeeld. Als ze te hoog zijn, ontstaat er een ontstekingsproces in het lichaam.

De beste manier om de pathologie te behandelen wordt door de arts op individuele basis bepaald, rekening houdend met de leeftijd, het beroep en de algemene toestand van de patiënt.

Traditionele behandeling omvat het gebruik van de volgende methoden en middelen:

• Een therapiekuur met niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen. Geneesmiddelen worden voorgeschreven in de vorm van tabletten of poeders voor orale toediening of in de vorm van zalven voor uitwendig gebruik om de belangrijkste symptomen van ontsteking te elimineren: pijn, zwelling, roodheid, verhoogde lichaamstemperatuur.
• Anesthetica voor ernstige pijn in de vorm van tabletten of injecties. Deze medicijnen kunnen niet continu worden ingenomen; ze elimineren de oorzaak van de ziekte niet en zijn alleen bedoeld voor extreme gevallen waarin de pijn ondraaglijk is.
• Een cursus waarbij chondroprotectors worden gebruikt - medicijnen die het herstel van kraakbeenweefsel bevorderen en verdere vernietiging voorkomen. Ze verlichten ook gedeeltelijk de pijn, zwelling en vervorming van het schoudergewricht. Dergelijke medicijnen werken niet onmiddellijk; ze moeten minimaal 3-4 maanden worden ingenomen.
• Een kuur met spierverslappers - tabletten of injecties die spierspasmen ontspannen. Dit zijn optionele medicijnen bij de complexe behandeling van artrose; ze worden niet altijd voorgeschreven.
• Een kuur met vitamine-minerale complexen en voedingssupplementen met collageen en hyaluronzuur.

Om de effectiviteit van de behandeling, snel herstel en preventie van nieuwe laesies te vergroten, wordt ook speciale therapeutische voeding voorgeschreven. Het dieet van de patiënt omvat voedingsmiddelen die rijk zijn aan vitamine B, A, C, E - vers fruit en groenten, kool van welke variëteit dan ook, granen, peulvruchten. Meervoudig onverzadigde vetzuren kunnen worden verkregen uit zeevis en zeevruchten. Er wordt een gelatinedieet toegepast, omdat gelatine de elasticiteit van kraakbeenweefsel helpt herstellen. Het menu bevat gelei-vlees gemaakt van runderhoeven en -staarten, aspic en verschillende gelei. Het is handig om gelatine in pure vorm te nemen, vooraf gedrenkt in warm water.

Fysiotherapie is het volgende belangrijke punt in de complexe behandeling van schouderartrose. Ze worden alleen gestart als het ontstekingsproces is gestopt. Afhankelijk van de ernst van de ziekte, de dynamiek ervan en de effectiviteit van de medicamenteuze behandeling, selecteert de arts een combinatie van de volgende fysieke procedures:

• cryotherapie;
• acupunctuur;
• elektroforese;
• lasertherapie;
• magnetische therapie;
• modder therapie;
• massage van verschillende soorten;
• fysiotherapie.

Fysiotherapieprocedures zijn gericht op het activeren van metabolische processen in gewrichtsweefsels, het normaliseren van de bloedcirculatie en het herstellen van de mobiliteit van ledematen. Met hun hulp is het mogelijk om het aantal ingenomen medicijnen en hun dosering te verminderen, wat vooral waardevol is als de pathologie wordt waargenomen bij een tiener, een oudere persoon of een vrouw die borstvoeding geeft.

Behulpzaam advies:Het is mogelijk om graad 1-2 laesies van het schoudergewricht thuis te behandelen, met aanvullend gebruik van folkremedies. Het belangrijkste is dat de patiënt niet vergeet medicijnen tijdig in te nemen en geen fysieke procedures overslaat - het effect zal alleen merkbaar en blijvend zijn als alle voorschriften van de arts regelmatig en gewetensvol worden opgevolgd.

Als conservatieve behandeling niet effectief is, is de arts gedwongen de patiënt een operatie aan te bieden. De resten van het vernietigde gewricht worden verwijderd en er wordt een prothese voor in de plaats geïmplanteerd. Een dergelijke interventie is niet ongewoon, maar vereist hooggekwalificeerde artsen, precisie en aandacht in elke fase. Bovendien wortelen prothesen niet altijd goed en duurt de herstelperiode na de operatie minimaal zes maanden. Daarom, als u merkt dat uw schouder regelmatig pijn begint te doen, trekt, gevoelloos wordt of als u een knarsend geluid hoort wanneer u beweegt, wacht dan niet met het bezoeken van een arts, laat u tijdig onderzoeken en begin, indien nodig, met de behandeling.

Artrose van het schoudergewricht is een vrij veel voorkomende pathologie van het bewegingsapparaat, die voornamelijk voorkomt bij mensen ouder dan 50 jaar. De pathologie ontwikkelt zich geleidelijk, beetje bij beetje, onder invloed van ongunstige factoren, de gewrichtsstructuren beginnen in te storten, wat zich manifesteert door pijn, zwelling en stijfheid van het gewricht. In de vroege stadia kan de progressie van de ziekte worden gestopt met behulp van een uitgebreide behandeling: medicijnen, vitaminesupplementen, dieettherapie en fysiotherapie. Gevorderde artrose kan alleen operatief worden behandeld.